YENİDEN......

Söz ne güzel armağandır;
İçten geldiğinde, öyle yürekten söylendiğinde, bir duyguyu verdiğinde.
Dokunmak ne güzel armağandır;
Birden öyle dokunuvermek, omzunu tutuvermek, kolunu tutuvermek, saçını okşayıvermek.
Nasıl sözsüz bir sestir, Nasıl sessiz bir söz.
Dokunmak ne güzel armağandır,
Duyguyu armağan etmesini bilmek,
Bakışı davranışı, güveni, dostluğu armağan etmesini bilmek.
Sevgi ne büyük armağandır;
Çünkü SEVGİ en gerçek armağandır.
Sevginin armağan olduğunu bilmemek ne acı.
Sevebilmek insanın verebilme gücüdür.
Paylaşıldığında çoğalan, ama paylaşılmasazsa ille de karşılık istemeyen.

Duyguları unutuyoruz, düşünceleri, sevgiyi, dokunuşları, sözleri, bakışları, davranışları, dostluğu unutuyoruz, vermeyi unutuyoruz.
Kendimizi beklemeye alıştırıyoruz,
Sonra neyi beklediğimizi unutuyoruz.
Eksiliyoruz neden eksildiğimizi bilmeden.

Yeni bir başlangıç, yarınlara dair,
yeniden başlayalım.
Yaşamanın, Sevmenin en güzel armağan olduğunu bilerek,
İnsan olmanın en güzel armağan olduğunu bilerek.
YENİDEN..............